Merhaba ben Müdür,
Bana buraların müdürü derler. Dile kolay 8 senedir Çatalca’da yaşıyorum. Kim ne yer, ne içer, nerede eğlenir, kim kimin dostudur…Hepsini ben bilirim. Bu çiftlik benim, değerli eşim Zilli’nin ve yeni doğan yavrularımızın evi. Yakup amcanın ve harika ailesinin çiftliği. Bize öyle geliyor ki, Yakup amca dede olana kadar bizi bırakmayacak. Biz de çiftliğimizi çok seviyoruz. Yakup amcamla ben yalnız başladık her şeye. Buralar o zaman dutluktu. Yakup amca tarımı, toprağı, ağacı, arkadaşlar var burada yanımda sülünü, çapkın tavuskuşunu, kekliği, hepsini hep çok severdi. Dalından meyve yemeye, ağaçlara sarılmaya bayılır. Onu öyle izlemek çok güzeldir, biz arkadaşlarla kıs kıs güleriz onun bu hallerine. Torunları gelir. Arada kıskanırız onlara sevgisini de belli etmeyiz. Şimdi bebekler ilgi bekler , onları bir seveyim yine geleceğim.
Efendim Doğaköyü’nün sahibi Yakup Atasoy, sağ olsun beni yıllardır çok sever. Bırakamayız biz birbirimizi.
Müdür yaptı beni buraya, adımı da Müdür koydu. Doğaköyümüz açılalı bir yıl oldu, belki 10,000 kişi gelmiştir. Düşünsenize 10,000 sevgi. Hiçbiri bir Yakup amca değil, doğruya doğru. Köpeğim ben, boşuna sadakatimizle tanınmıyoruz.
Beni hep Yakup amcanızın dizlerinin dibinde görebilirsiniz. Burada benim, eşim Zilli’nin, bebeklerimizin diğer dostlarla birlikte çok güzel bir hayatı var. Yakup Amcanın çiftliğinde özgürüz.
Bizi herkes seviyor, sadece fotoğrafımızı çekmeye değil, elleriyle sevmeye, beslemeye geliyorlar. Hem de en içten halleriyle. 7 bebeğimiz oldu, 7 güzel can dünyaya getirdi Zilli’m, sevgili eşim, can yoldaşım. Ha bu arada, bundan sonra her ay yazılarımla bu sayfada, ayrıca her gün Doğaköyü Çatalca’dayım. Yakup amcanın çiftliğini korumaya, bebeklerimizi sevmeye beklerim.
